Βιετνάμ:Απ'το Βορρά μέχρι τον Νότο!!

Αρχή... << Προηγούμενη σελίδα ..... Επόμενη σελίδα >> ...Τέλος

Μόλις φτάσαμε καθίσαμε να φάμε μια σούπα pho για να πάρουμε δυνάμεις και να περάσει λίγο η ώρα για να φύγει η ομίχλη που είχε σκεπάσει όλη την πόλη!Έπειτα ξεκινήσαμε την εξευρένηση....

Η ατμόσφαιρα ήταν όμορφη βλέποντας ανθρώπους από τις φυλές που ζουν στην περιοχή να έχουν έρθει να πουλήσουν τα εμπόρευματά τους,με χάλασε όμως η εκμετάλλευση των μικρών παιδιών,τα οποία έβαζαν οι γονείς τους να κυνηγούν τους τουρίστες για να πάρουν ένα βραχιόλι,και μιλάμε για παιδιά μόλις 5-6 χρονών!

Όχι δεν είχα έρθει ως εδώ για να ζήσω αυτό,άλλωστε η Sapa είναι πλέον πολύβουη σαν πόλη και άκρως τουριστική.

Επίσης οφείλω να πω ότι οι γυναίκες με τα μικρά παιδιά ήταν από τις φυλές των Black Hmong και Red Hmong και όχι τον Red Dhao όπου εμείς είχαμε επιλέξει να επισκεφθούμε.

Η επιλογή του χωριού Ta Phin που θα πηγαίναμε είχε γίνει μετά από πολύ ψάξιμο,είχα διαβάσει εξαιρετικές κριτικές για το homestay της Ms.May Kieu's από μία κοπέλα από τον Καναδά.Είχε μείνει μαζί της και την αγάπησε τόσο που έφτιαξε site( https://www.taphinhomestay.com )το οποίο διαχειρίζεται από τον Καναδά για όσους θέλουν να κάνουν κράτηση,και στη συνέχεια επικοινωνεί μαζί της μέσω των υπολογιστών που είχε δωρήσει στην κοινότητα του χωριού Ta Phin.Έστειλα πολλά e'mail,καθυστέρησα όμως να λάβω απάντηση,επειδή όπως μου είπε αργότερα τα μηνύματα πήγαιναν στα ανεπιθύμητα,και έκανα κράτηση σε άλλο homestay.
Στην αρχή της πορεία μας τώρα προς το χωριό,με σύμμαχο το gps,ποιον λέτε ότι συναντήσαμε στο δρόμο;;;;

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται αυτή ήταν η May Kieu's!Δηλαδή έτσι νομίζαμε στην αρχή,όμως αποδείχτηκε ότι ήταν η May Quan.Όπως και να έχει σας προτείνω να μείνετε σε homestay στο χωριό Ta phin.
Συμφωνήσαμε λοιπόν με τον Μπάμπη να μην πάμε στο Heavenly homestay που είχαμε κάνει κράτηση,το οποίο ουσιαστικά ήταν ξενώνας,και να επιλέξουμε αυτό που αρχικά θέλαμε,με αποτέλεσμα να ζήσουμε την καλύτερη εμπειρία της ζωής μας!!

Τα 12 χλμ της διαδρομής ήταν από τα ωραιότερα της ζωής μου....

Η φυλή των Red Dhao ειδικεύεται στο μπάνιο με βότανα,που μπορείτε να κάνετε με μικρό κόστος,και αυτό είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να την επιλέξετε.Επίσης όπως μάθαμε από την κυρία May δεν τρώνε σκύλους και τα παιδιά της πηγαίνουν σχολείο.

Το τοπίο ήταν μαγικό μέσα στο πράσινο,με πολλές καλλιέργειες από αγγινάρες αφού δεν ήταν ακόμη η εποχή του ρυζιού.

Αυτή είναι η αυθεντική Sapa και βρίσκεται στα χωριά και σε καμία περίπτωση στο κέντρο της πόλης,γι'αυτό σας προτείνω να έρθετε ως εδώ για να το ζήσετε και εσείς.

Είδαμε αυθεντικές εικόνες με ανθρώπους να δουλεύουν στα χωράφια,μαζί δυστυχώς και μικρά παιδιά.

Πρώτα περάσαμε και από ένα χωριό που ζουν οι Black Hmong γιατί ήθελε να μας δείξει η κυρία May την διαφορά στο βιωτικό επίπεδο εκείνων σε σύγκριση με το χωριό της.

Μπήκαμε στο σπίτι μιας οικογένειας όπου διαπιστώσαμε με τα ματιά μας ότι οι συνθήκες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι άθλιες,ζούσαν 7 άτομα σε ένα μικρό ξύλινο σπίτι που έμπαζε από παντού,με χώμα κάτω και τον καπνό από την φωτιά λόγω ότι ήταν μικρός ο χώρος να μην σ'αφήνει να πάρεις ανάσα.

Φτάσαμε μετά από σχεδόν 2 ώρες περίπου στο σπίτι της χωρίς να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα αφού μας είχε απορροφήσει το τοπίο και ο καιρός ήταν σύμμαχός μας αφού η θερμοκρασία ήταν ιδανική.Να πω ότι θα χρειαστεί να έχετε μαζί σας μποτάκια πεζοπορίας και να γνωρίζετε ότι θα περάσετε από μονοπάτια γεμάτα λάσπη.

Σίγουρα το σπίτι της κυρίας May μπορεί να μην είχε ανέσεις σαν εκείνες που γνωρίζουμε όμως η φιλοξενία της οικογένειας της μας έκανε να νιώσουμε σαν το σπίτι μας.Να πω βέβαια ότι είχε καινουργια τουαλέτα,το δάπεδο ήταν με τσιμέντο και όχι χώμα όπως στα άλλα σπίτια,είχε ρεύμα,και ήταν τεράστιο σε σύγκριση με τα άλλα.

Μόλις φτάσαμε μας κέρασε ένα ποτό με βότανα που πίνουν καθημερινά όπως είπε,και άναψε φωτιά για να ετοιμάσει το φαγητό μας.Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο(ρύζι,τόφου με ντομάτα,μανιτάρια,λαχανικά με κοτόπουλο) και το συνοδεύσαμε με κρασί ρυζιού παραγωγής τους.

Τις καρδιές μας έκλεψαν και τα ανηψάκια της κυρίας May που ήταν αξιολάτρευτα.

Είχαμε συμφωνήσει να της δώσουμε για την διαμονή,τα 3 γεύματα,την πεζοπορία,και το μπάνιο με τα βότανα μόλις 300.000 dong το άτομο,ενώ στο άλλο που θα πηγαίναμε θα πληρώναμε 500.000 dong για την διαμονή και 200.000 dong για το μπάνιο με βότανα.
Μετά το φαγητό ακολούθησε και το μπάνιο που περιμέναμε πώς και πώς γιατί μετά από τόσα χιλιόμετρα θέλαμε να χαλαρώσουμε.Μπήκαμε λοιπόν μέσα σε 2 μεγάλα βαρέλια και το απολαύσαμε όσο δεν φαντάζεστε,εκτός από την τέλεια μυρωδιά τα βότανα έχουν την ιδιότητα να ενυδατώνουν το δέρμα.

Στη συνέχεια ταϊσαμε τις κότες,παίξαμε με τα παιδιά,και ψωνίσαμε από την κυρία May και την αδερφή της μερικά πράγματα ακόμα και αν ξέραμε ότι τα 150.000 dong για ένα κασκόλ και ένα παραδοσιακό καπελάκι ήταν πολλά για τα δεδομένα της χώρας,θέλοντας να τις βοηθήσουμε.

Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε και τον άντρα της να φτιάξει ένα κοντάρι για το φτυάρι του,όμως δεν το είχαμε και αποφασίσαμε να πάμε να βοηθήσουμε την May να κόψει ξύλα.

Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την δύναμη αυτής της γυναίκας που κουβαλούσε σχεδόν 30 κιλά στην πλάτη με απίστευτη ευκολία ανεβαίνοντας το βουνό σε ολισθηρό έδαφος.Πάντως και εμείς έστω και για μία μέρα γίναμε Red Dhao...

Μαζί πήραμε και τον μικρό ανηψιό της,που μας τρέλανε αφού γνώριζε όλα τα βότανα τα οποία έκοβε και δοκίμαζε!!

Στην πορεία μας συζητούσαμε συνέχεια με την κυρία May η οποία μιλάει Αγγλικά από την επαφή της με τους τουρίστες και κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όταν την ρώτησα ποια είναι η καταγωγή της,μου απάντησε μισή Βιετνάμ μισή Κίνα και 100% Red Dhao!
Ένιωσα σαν ήμουν σε κάποιο ντοκιμαντέρ,και νομίζω ότι και για τους δύο μας ήταν η πιο αυθεντική εμπειρία από όλο το ταξίδι μας!!!

Αφού απολαύσαμε τη θέα από εκεί ψηλά που ήμασταν γυρίσαμε στο σπίτι.

Παίξαμε με τα παιδιά ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που κλωτσάς ένα 'φτερό' το οποίο αργότερα έμαθα ότι αποτελεί άθλημα στη χώρα.

Έπειτα εγώ πήγα για ένα μεσημεριανό ύπνο που απόλαυσα μέσα στην ησυχία,και ο Μπάμπης συνέχισε τα παιχνίδια με τα παιδιά.
Το απόγευμα άναψε φωτιά η κυρία May για να ετοιμάσουμε το βραδινό μας,εμείς καθίσαμε να καπνίσουμε την παραδοσιακή πίπα από μπαμπού του άντρα της.Να πω ότι και ο άντρας της ήταν πολύ εργατικός και βοηθούσε και στο μαγείρεμα δεν γνώριζε όμως αγγλικά αφού εκείνος δεν ερχόταν σε επαφή με τουρίστες.

Δεν καπνίζω και με 2-3 τζούρες την άκουσα κανονικά...ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσω ακόμα περισσότερο!
Έπειτα καθίσαμε όλοι μαζί για το βραδινό μας,μαζί ήταν και η μητέρα της κυρίας May που είχε επιστρέψει από την πόλη που βρισκόταν για να πουλήσει τα χειροτεχνήματα της,η οποία επίσης μιλούσε αγγλικά και μάλιστα πολύ καλά.

Το γεύμα ήταν για ακόμη μια φορά υπέροχο και αφού ήπιαμε 2-3 σφηνάκια κρασί ρυζιού ήμασταν έτοιμοι για ύπνο.Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα τόσο γλυκά και βαθιά που δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα,σίγουρα το κάπνισμα και το ποτό είχαν κάνει καλή δουλειά.
Το πρωί σηκωθήκαμε στις 07:00 όπου μας ετοίμασαν το πρωινό μας,κρέπες με μπανάνα και μέλι και είπαμε στην κυρία May να μας πάει να δούμε το χωριό της και το σπήλαιο που υπάρχει εκεί.
Ξεκινήσαμε την πορεία μας κυριολεκτικά μέσα στα 'σύννεφα' αφού κάθε πρωί η υγρασία σκεπάζει όλα τα βουνά.

Φτάσαμε στο κέντρο του χωριού μέσα από μια απίστευτη διαδρομή που δεν χορταίναμε να φωτογραφίζουμε.

Καθίσαμε για καφέ σε ένα μαγαζί που ήταν καινούργιο και διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πολλοί ξενώνες στο χωριό,εγώ σας προτείνω να μείνετε μαζί με κάποια οικογένεια,ώστε να έχετε μία αυθεντική εμπειρία.

Στο τέλος του χωριού τώρα βρίσκεται το σπήλαιο που επισκεφθήκαμε με κόστος εισόδου μόλις 10.000 dong.Εκεί βρισκόταν και μία παρέα κορίτσια που μας ζήτησαν να έρθουν μαζί μας γιατί φοβούνται μόνες τους,και εμείς σαν κύριοι τις συνοδεύσαμε.

Το σπήλαιο ήταν εντυπωσιακό με πολύ στενά περάσματα και θα πρέπει να αφήσετε τις τσάντες σας έξω για μπορείτε να χωρέσετε.

Στη συνέχεια και αφού βγήκαμε από το σπήλαιο που μας περίμενε η κυρία May πήραμε δύο μηχανάκια-ταξί τα οποία της είχαμε ζητήσει να καλέσει και αφού την αποχαιρετήσαμε πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Sapa για να εξερευνήσουμε το κέντρο μέχρι το βράδυ που θα παίρναμε το τρένο για Ανόι.Για την μεταφορά μας στο κέντρο από το χωριό Ta phin δώσαμε 70.000 dong ο καθένας.

Φτάσαμε στο κέντρο όπου κάτσαμε για ένα χυμό για να συνδεθούμε και στο ίντερνετ ώστε να επικοινωνήσω με την γυναίκα μου,που είχε ανησυχήσει καθώς κάθε μέρα μιλούσαμε,εκτός από την προηγούμενη μέρα,καθώς δεν υπήρχε η δυνατότητα.
Έπειτα είπαμε να πάμε για φαγητό σε κάποιο μαγαζί από τα πολλά που έψηναν σουβλιστό γουρουνοπουλο,όμως μας ζήτησαν 200.000 dong για ένα πιάτο,τιμή εξωφρενική για τα δεδομένα της χώρας και προτιμήσαμε να κάτσουμε σε ένα μικρό μαγαζί που είχαμε εντοπίσει λίγο πριν στην βόλτα μας όπου έψηνε στα κάρβουνα χοιρινά σουβλάκια,αυγά,ρύζι μέσα σε ξύλο μπαμπού.Δώσαμε μόλις 90.000 dong το άτομο για όλα και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι,μας εντυπωσίασαν τα τραπεζάκια του μαγαζιού που ήταν παλιά λάστιχα με ένα κομμάτι ξύλο από πάνω.

Έπειτα εξερευνήσαμε τις αγορές όπου ο Μπάμπης συνέχισε ακάθεκτος τα ψώνια του

και στη συνέχεια είπαμε να πάμε στο χωριό Cat Cat όπου βρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα από το κέντρο.Φτάνοντας στην είσοδο μας ζήτησαν εισιτήριο 50.000 dong για να μπούμε κάτι που μας έδωσε να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ένα απόλυτα τουριστικό προορισμό και όχι για χωριό,οπότε αποφασίσαμε να κάτσουμε για ένα χυμό να απολαύσουμε τη θέα και έπειτα να πάρουμε τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο της επιστροφής.

Όταν ανεβήκαμε την μεγάλη ανηφόρα πήραμε την σωστή απόφαση ώστε να κάτσουμε για ένα μασάζ στα πόδια μας που είχαν ζοριστεί λιγάκι.Για 45 λεπτά δώσαμε μόλις 120.000 dong.

Μετά από μία τόσο μεγάλη μέρα ήταν ότι χρειαζόμασταν για να χαλαρώσουμε.

Αρχή... << Προηγούμενη σελίδα ..... Επόμενη σελίδα >> ...Τέλος