Βιετνάμ:Απ'το Βορρά μέχρι τον Νότο!!
Η τελευταία μας μέρα λοιπόν ξεκίνησε με την επίσκεψη στο πρώην προεδρικό παλάτι(κόστος 40.000 dong)όπου εξελίχθηκαν και οι τελευταίες σκηνές του πολέμου του Βιετνάμ όταν στις 30 Απριλίου 1975 ένα άρμα έσπασε τις πόρτες,εισέβαλαν στο κτίριο και αυτό ήταν ουσιαστικά και το τέλος του πολέμου.
Πρώτα όμως στις 8 Απριλίου είχε προηγηθεί ο βομβαρδισμός του κτιρίου χωρίς όμως να προκαλέσει σοβαρές ζημιές.Το σημείο που έπεσαν οι βόμβες θα το δείτε όταν ανεβείτε στην ταράτσα του κτιρίου.
Πλέον ονομάζεται το παλάτι της επανένωσης καθώς συμβολίζει την ένωση του
βόρειου και του νότιου τμήματος της χώρας στο τέλος του
πολέμου.Υπάρχουν πολλά δωμάτια,γραφεία,αίθουσες συνεδρίασης και άλλα,τα
οποία έχουν διατηρηθεί όπως ήταν.Η πιο γνωστή σκηνή που εξελίχθηκε στο εσωτερικό του κτιρίου την στιγμή
της κατάληψης του από τους Βιετκόνγκ ήταν όταν ένας στρατιώτης έφτασε
στο γραφείο του αρχηγού του Νότιου Βιετνάμ Minh ο οποίος είχε ορισθεί
επικεφαλής πριν 43 ώρες του είπε:Περιμένω από νωρίς το πρωί για να σας
παραδώσω την διακυβέρνηση της χώρας.
Για να λάβει την απάντηση:Δεν τίθεται θέμα διακυβέρνησης,δεν μπορείτε να μας παραδώσετε κάτι το οποίο δεν έχετε!!
Φεύγοντας από εκεί περάσαμε και από το ταχυδρομείο της πόλης που έχει γίνει αξιοθέατο καθώς σχεδιάστηκε από τον περίφημο Gustavo Eiffel.Μπαίνοντας τα βλέμματα σας θα πέσουν σίγουρα στο τεράστιο πορταίτο του μεγάλου ηγέτη της χώρας Χο Τσι Μινχ.
Στη συνέχεια πήγαμε στην κλειστή αγορά της πόλης την Ben Thanh για να
κάνουμε τα τελευταία ψώνια μας.Ψωνίσαμε μερικά αναμνηστικά σε πολύ καλές
τιμές,φάγαμε στο εσωτερικό της αγοράς και έπειτα βρεθήκαμε σε μία
υπαίθρια αγορά με φαγητά όπου δοκιμάσαμε υπέροχα καλαμάρια!
Στην συνέχεια αφού είχαμε χορτάσει καθίσαμε να δούμε κάποιους
ντόπιουςπου έπαιζαν ένα ιδιαίτερο άθλημα στο οποίο κλωτσάς ένα φτερό.
Εκεί γνωρίσαμε ένα παιδί που εντέλει μάθαμε ότι είναι διεθνής
ποδοσφαιριστής με την χώρα του Βιετνάμ και αγωνίζεται στην ομάδα της
Σαϊγκόν!Βέβαια να πούμε ότι το επίπεδο του ποδοσφαίρου της χώρας είναι
χαμηλό.Μιλήσαμε πολύ ώρα και από τις πληροφορίες που μάθαμε, με ξάφνιασε
ότι από την δουλειά του βγάζει 500 ευρώ το μήνα και έχει μία άνετη
ζωή,όταν η πλειοψηφία αμοίβεται με 200-300 ευρώ!
Στην συνέχεια συνεχίσαμε την συζήτηση με κάποιους φοιτητές που βρήκαμε
στο πάρκο,οι οποίοι μας ζήτησαν να καθίσουμε μαζί τους ώστε με την
συζήτηση να εξασκήσουν τα Αγγλικά τους.
Τέτοια νέα παιδιά συναντήσαμε πολλές φορές και χαιρόμασταν να συζητάμε μαζί τους.Από τις συζητήσεις κατάλαβα ότι η εκπαίδευση στην χώρα είναι επιλεκτική αφού δεν μπορεί παιδιά του πανεπιστημίου να μην γνωρίζουν την χώρα μας,την ιστορία μας εκτός από ένα παιδί που σπούδαζε ιστορία!!Αυτό μας το επιβεβαίωσε και ο Κρητικός που συναντήσαμε τυχαία,στο σουβλατζιδικό του με όνομα Zeus που βρίσκεται πολύ κοντά στην Bui Vien!
Πρόκειται για τον κύριο Μουντάκη ο οποίος ήταν μηχανικός πλοίων για όλη
του ζωή και κατέληξε στο Βιετνάμ όπου ζει 20 χρόνια.Καθίσαμε και
συζητήσαμε με τις ώρες μαζί του,απολαύσαμε το ιδιόμορφο χιούμορ του αλλά
και την φιλοξενία του.Ήταν ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει το ταξίδι
μας,αφού με την συζήτηση μαζί του μάθαμε πολλά.
Την επόμενη μέρα το πρωί πήγαμε στο αεροδρόμιο με το λεωφορείο 152 από την στάση που βρίσκεται απέναντι από την αγορά Ben Thanh.
Η aeroflot αποδείχτηκε σε ένα ακόμα ταξίδι μου αξιόπιστη και με πολύ
καλή εξυπηρέτηση,έτσι οι ώρες της πτήσης πέρασαν ευχάριστα.Ακόμα και η
διανυκτέρευση στο αεροδρόμιο Sheremetyevo όπου ξεκίνησα να γράφω την
ιστορία μου,λόγω της πολύωρης αναμονής,δεν με κούρασε αφού είχα περάσει
τόσο υπέροχα.
Κατάφερα εκεί που όλοι οι φίλοι μου έλεγαν:Τι πάτε να κάνετε στο Βιετνάμ;;Εκεί έχουν πόλεμο!!
Πλέον δηλώνουν έκπληκτοι από την φυσική ομορφιά της χώρας,από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που δημοσίευα καθημερινά.
Αυτό ήταν το ταξίδι μας...χαίρομαι που το μοιράστηκα με ανθρώπους που
έχουν το ίδιο πάθος με εμένα και εύχομαι σε όλους καλά ταξίδια!!