Βιετνάμ:Απ'το Βορρά μέχρι τον Νότο!!

Αρχή... << Προηγούμενη σελίδα ..... Επόμενη σελίδα >> ...Τέλος

Φύγαμε από την πόλη και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο,όπου ζητήσαμε να νοικιάσουμε ένα μηχανάκι για να πάμε στην παγόδα Thien Mu,και την επόμενη μέρα θα το χρειαζόμασταν για να πάμε στους τάφους του αυτοκράτορα Khai Dinh.Πληρώσαμε μόλις 100.000 dong για μια μέρα, βάλαμε βενζίνη με 14.000 dong το λίτρο,τα κράνη μας,εγώ έβαλα και την μάσκα μου όπως όλοι,και βγήκαμε στο δρόμο.Ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία το να οδηγώ στο κυκλοφοριακό χάος που χαραχτηρίζει τη χώρα,όμως άρχισα να το συνηθίζω,πατούσα συνεχώς την κόρνα και όλα καλά.

Φτάσαμε στην παγόδα Thien Mu όπου η είσοδος είναι δωρεάν,πληρώσαμε το χώρο στάθμευσης για το μηχανάκι με κόστος 10.000 dong.

Η παγόδα Thien Mu έχει 7 στήλες και είναι χτισμένη σε ένα λόφο δίπλα στον ποταμό Perfume,όπου υπάρχουν βάρκες που μπορούν να σας μεταφέρουν πίσω στην πόλη.Ουσιαστικά πρόκειται για μοναστήρι καθώς είδαμε πολλούς μοναχούς,αλλά και πιστούς που είχαν έρθει να προσευχηθούν.Όλος ο χώρος είναι ιδιαίτερα περιποιημένος με πολύ πράσινο,όμορφα κτίρια και φροντίστε να σεβαστείτε ότι βρίσκεστε σε ιερό χώρο.

Φύγαμε από την παγόδα αφού καθίσαμε να φάμε ένα πιάτο noodles σε ένα μικρό μαγαζί που βρισκόταν απ'έξω και στην συνέχεια πήγαμε για καφέ στο Highlands Coffee απέναντι από την απαγορευμένη πόλη.Σταθήκαμε τυχεροί αφού εκείνη τη στιγμή γινόταν σε μία πύλη της πόλης,αναπαράσταση της εισόδου του βασιλιά στην πόλη,με το στρατό και τις υπηρέτριες του. Και μάλιστα ο βασιλιάς αποδείχτηκε καλόγουστος αφού οι υπηρέτριες του ήταν εκλεκτές.

Έτσι τελείωσε άλλο ένα βράδυ μας,σε ένα ταξίδι που ήδη μας είχε γεμίσει με ξεχωριστές εμπειρίες,και όπως αποδείχτηκε είχε πολλά ακόμα να μας δώσει.
Την επόμενη μέρα λοιπόν ξυπνήσαμε πρωί ώστε να πάμε στον τάφο του Αυτοκράτορα Khai Dinh.Απέχει περίπου 8 χιλιόμετρα από την πόλη και με την βοήθεια του gps βρήκαμε πολύ εύκολα την διαδρομή.

Το εισιτήριο κοστίζει 120.000 dong και σταθήκαμε τυχεροί αφού ήμασταν μόνοι μας στο μνημείο,καθώς πήγαμε στις 08:00 το πρωί.Ο πήλινος στρατός που θα συναντήσετε ανεβαίνοντας τα πρώτα σκαλοπάτια είναι εντυπωσιακός.

Αρχιτεκτονικά ο τάφος αποτελεί μια μίξη με επιρροές από την δύση και την ανατολή.Ο αυτοκράτορας Khai Dinh ο 12ος της δυναστείας των Nguyen έφερε τους καλύτερους τεχνίτες και επέλεξε τα ακριβότερα υλικά ξοδεύοντας πολλά,κάτι που ενόχλησε όπως είναι λογικό τον λαό.

Έχει πολλά στοιχεία γοτθικού ρυθμού τον οποίο προσωπικά λατρεύω,αλλά τίποτα δεν σε προετοιμάζει για αυτό που θα αντικρύσεις στο εσωτερικό του. Όλα είναι φτιαγμένα με πορσελάνη και γυαλί,με υπέροχες λεπτομέρειες που αξίζει να προσέξετε.Στις κολώνες υπάρχουν ανάγλυφοι δράκοι,κλασικό σχέδιο Ασιατικής αρχιτεκτονικής.

Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο για να παραδώσουμε το μηχανάκι και να κάνουμε check out.Ρωτήσαμε στην υποδοχή πόσο θέλει ένα ταξί για να μας πάει στο αεροδρόμιο,και μας είπε 200.000 dong,όμως μπορούσε να μας πάει εκείνη με το αυτοκίνητο της.Κάναμε παζάρια και καταλήξαμε να μας πάει με 150.000 dong και για τους δύο.
Πήγαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο το οποίο είναι πολύ μικρό και χωρίς καμία καθυστέρηση πετάξαμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας το Χο Τσι Μινχ.
Το ξενοδοχείο μας Phuong Van Hotel αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή αφού βρισκόταν δίπλα στην οδό Bui Vien που είναι γνωστή για την νυχτερινή ζωή της.Όταν φτάσαμε μας έπιασε ένας πανικός αφού είδαμε την είσοδο να είναι υπό κατασκευή,όμως μας είπαν ότι γίνεται ανακαίνιση και μας έκαναν έκπτωση μάλιστα,από 45 ευρώ που ήταν τα 3 βράδια,πληρώσαμε μόλις 30 ευρώ.Ακόμη μια φορά πρώτη μας δουλειά ήταν να πάμε στο πρακτορείο Thesinh Tourist(οδός De Tham 246-248) της πόλης που βρισκόταν πολύ κοντά,για να κλείσουμε την αυριανή εκδρομή μας σε Cu chi tunnels και μετά στον ποταμό Mekong,κόστος 309.000 dong.

Αρχίσαμε την εξευρένηση μας στην πόλη από την Βασιλική της Παναγίας(Notre-Damn Basilica)η οποία κατασκευάστηκε την εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας.
Συνεχίσαμε με το ταχυδρομείο το οποίο ήταν κλειστό και θα ερχόμασταν την τελευταία μέρα.Έπειτα κάναμε βόλτες,όπου συνειδητοποιήσαμε ότι το Χο Τσι Μινχ,δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες πόλεις,είναι μια σύγχρονη πόλη με επιρροές από την δύση.
Το πρωί λοιπόν πήγαμε στο πρακτορείο για να φύγουμε για τις υπόγειες σήραγγες του Cu chi,μια εκδρομή που ανυπομονούσα.

Φτάσαμε στις σήραγγες όπου μας έδωσαν ένα φυλλάδιο με λεπτομέρειες και μας έβαλαν μπαίνοντας ένα αυτοκόλλητο αφού κόψαμε τα εισιτήρια.
Ξεκινήσαμε βλέποντας πόσο στενές είναι οι σήραγγες,κάτι που συνειδητοποιήσαμε μπαίνοντας σε μία από αυτές.Πάντως χώρεσα άνετα μιας και είμαι σε Βιετναμέζικο μέγεθος.

Μιλάμε για απόλυτη απόκρυψη,βέβαια πέρα από την πλάκα να πω ότι κλείνοντας το καπάκι κατάλαβα πόσο αποφασισμένοι,και δυνατοί πρέπει να ήταν οι Βιετκόνγκ για να καταφέρουν να επιβιώσουν κάτω από την γη!!Μιλάμε για 250 χιλιόμετρα υπόγειες σήραγγες,σε 3 επίπεδα,το πρώτο ήταν για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο,στο δεύτερο ήταν οι μαχητές,και στο τρίτο και πιο βαθύ(8-10 μέτρα)ζούσαν οικογένειες.

Συνεχίσαμε βλέποντας μερικές από τις παγίδες που χρησιμοποίησαν.Εδώ αποδεικνύεται πόσο ευφυείς άνθρωποι ήταν οι Βιετκόνγκ αφού κατάφεραν να αντιμετωπίσουν μία παγκόσμια δύναμη,έχοντας ως όπλο,το μυαλό τους.Συνεχίσαμε βλέποντας μερικές από τις παγίδες που χρησιμοποίησαν.Εδώ αποδεικνύεται πόσο ευφυείς άνθρωποι ήταν οι Βιετκόνγκ αφού κατάφεραν να αντιμετωπίσουν μία παγκόσμια δύναμη,έχοντας ως όπλο,το μυαλό τους. Το δάσος που επέλεξαν να κρυφτούν και να φτιάξουν τις σήραγγες ήταν ιδανικό αφού με την πυκνή βλάστηση,τους παρείχε κάλυψη από τα αεροπλάνα.

Άλλη μια πληροφορία που με εντυπωσίασε ήταν το γεγονός ότι έπαιρναν τις βόμβες που δεν εξερράγησαν και τις έκοβαν με κίνδυνο της ζωής του ώστε να χρησιμοποιήσουν την εκρηκτική ύλη. Θα δείτε και ένα κατεστραμένο άρμα του αμερικανικού στρατού που μένει εκεί για να υπενθυμίζει όπως μας είπαν,ότι εδώ ήταν η απόλυτη κόλαση για τους εχθρούς των Βιετκόνγκ.

Στην ερώτηση μας για το πως κατάφεραν να αναπνέουν εκεί κάτω,μας είπαν ότι χρησιμοποιούσαν τις φωλιές από τους τερμίτες για εξαερισμό βάζοντας καλάμια μπαμπού τα οποία κατέβαζαν στο επιθυμητό βάθος.Επιπλέον έφτιαχναν και αεραγωγούς σαν τερμιτοφωλιές ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί από τους Αμερικανούς. Μείναμε άφωνοι και στη συνέχεια όταν μας έδειξαν τι έτρωγαν.Η βασική τροφή τους ήταν η ρίζα(σαν πατάτα)ενός φυτού με όνομα Tapioca.Είναι αυτό που φαίνεται στη ρίζα του φυτού στην φωτογραφία. Μας έδωσαν να δοκιμάσουμε και ήταν αρκετά καλό,σαν πατάτα αλλά λίγο πιο άνοστο.

Πώς το μαγείρευαν όμως εκεί κάτω;;Μαγείρευαν μόνο μία φορά την ημέρα χρησιμοποιώντας τις τερμιτοφωλιές για να φεύγει ο καπνός,και στη συνέχεια έφευγαν γιατί μόλις γίνονταν αντιληπτοί οι καπνοί από τα Αμερικανικά μαχητικά βομβάρδιζαν την περιοχή.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε για να διασχίσουμε ένα κομμάτι 40 μέτρων από τις σήραγγες τις οποίες βέβαια είχαν μεγαλώσει πολύ για να χωράει ο κόσμος.Ακόμα και σε αυτό το κομμάτι που δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό μέγεθος όλοι μας νιώσαμε μια δυσφορία από το ελάχιστο οξυγόνο που υπάρχει και γίναμε στουπί στον ιδρώτα αφού το έδαφος έβραζε!! Μας έδειξαν και πως έφτιαχναν τα σανδάλια τους χρησιμοποιώντας παλιά ελαστικά. Μάλιστα υπήρχε κάποιος υπάλληλος που κατασκευάζει τέτοια σανδάλια με τον ίδιο τρόπο,και μπορείτε αν θέλετε να τα αγοράσετε.Όπως μας είπαν είναι πολύ άνετα και όπως είδαμε τα φορούσαν όλοι οι υπάλληλοι.

Μετά το τέλος της ξενάγησης ήρθε η ώρα που περίμενα με ανυπομονησία.Υπάρχει η δυνατότητα για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την ικανότητα τους στην σκοποβολή με διάφορα όπλα,με υψηλό κόστος βέβαια αφού οι σφαίρες είναι ακριβές.(500.000 dong-10 σφαίρες)Όπως σχεδόν κάθε Κρητικός αγαπώ τα όπλα και δεν το κρύβω,να ξεκαθαρίσω όμως ότι τα χρησιμοποιώ μόνο για την σκοποβολή και όχι για άσκοπη χρήση όπως πολλοί στο νησί μας.

Επιλέξαμε το ΑΚ-47(αυτόματο Καλάσνικοφ)ένα από τα καλύτερα ατομικά τυφέκια που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.Ήταν το όπλο που είχαν οι Βιετκόνγκ το οποίο πήραν από την Σοβιετική Ένωση,και τους έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα αφού είναι εξαιρετικά ανθεκτικό,και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα με τη λάσπη και τη βροχή σε αντίθεση με το M-18 των Αμερικανών!

Ήταν η πρώτη φορά που έριχνα με ένα τέτοιο όπλο αφού στην Κρήτη υπάρχουν απομιμήσεις του Καλάσνικοφ με προέλευση από Αλβανία ή Ρουμανία πολύ κατώτερης ποιότητας,και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από την δύναμη του,μοναδικό του ελάττωμα ότι έχει μια μικρή μετατόπιση της κάνης προς τα πάνω.
Μετά από τις βολές μας φύγαμε για να πάμε στον ποταμό Mekong για την συνέχεια της εκδρομής μας.Η διαδρομή με το λεωφορείο κράτησε περίπου 2,5 ώρες και έπειτα επιβιβαστήκαμε σε ένα σκάφος για να πάμε στο εστιατόριο που θα είχαμε το γεύμα μας. Το γεύμα μας ήταν υπέροχο και έγινε με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής,η οποία ήταν ότι πιο παράφωνο έχω ακούσει στην ζωή μου. Ένα εντυπωσιακό πιάτο που δοκιμάσαμε ήταν το ψάρι με όνομα αυτί ελέφαντα!(elephant ear fish)

Μετά το γεύμα μας χαλαρώσαμε για λίγο στις αιώρες που υπήρχαν εκεί.Να πω ότι στην πόλη του Χο Τσι Μινχ οι αιώρες είναι της μόδας και θα δείτε να τις πωλούν παντού! Μετά το γεύμα ήπιαμε τσάι με μέλι το οποίο ήταν γευστικότατο και δοκιμάσαμε τοπικά φρούτα.

Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και μία κηρήθρα με μέλισσες,η οποία μου έκανε εντύπωση καθώς οι μέλισσες ήταν πολύ μικρότερες από αυτές που έχουμε στην Κρήτη.

Συνεχίσαμε πηγαίνοντας σε ένα υπαίθριο εργαστήριο παρασκευής καραμέλας από καρύδα.Είδαμε όλη την διαδικασία παραγωγής,η οποία έχει πολλά στάδια αλλά και την συσκευασία η οποία γίνεται χειροποίητα.

Αγοράσαμε 6 πακέτα με διάφορες γεύσεις όπως τζίντζερ,κακάο,καρύδα,με κόστος 150.000 dong.
Έπειτα είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κρασί φιδιού,κρασί μπανάνας και τέλος κρασί καρύδας το οποίο ήταν και το πιο δυνατό,όχι βέβαια σαν την ρακί μας.
Συνεχίσαμε την εκδρομή μας ανεβαίνοντας σε μια μικρή άμαξα για να πάμε στο σημείο που θα κάναμε την βαρκάδα μας.Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι τα άλογα ήταν όλα μικρόσωμα σαν τα δικά μας στην Σκύρο.

Μετά από μία μικρή διαδρομή με την άμαξα φτάσαμε στο σημείο όπου θα κάναμε την βαρκάδα,οπότε ανεβήκαμε με προσοχή στην ξύλινη βάρκα,αυτή τη φορά η οδηγός μας κοπηλατούσε σαν γονδολιέρης στην Βενετία.

Το τοπίο ακόμη μια φορά ήταν εντυπωσιακό,όχι βέβαια σαν τον Tam Coc,γεμάτο φοίνικες αλλά και πολλά πουλιά που πετούσαν ανάμεσα.Εδώ κάπου καταλάβαμε ότι ίσως έπρεπε να επιλέξουμε την εκδρομή στο σημείο του Mekong που γίνεται η πλωτή αγορά καθώς είχαμε κάνει παρόμοια βαρκάδα,όμως μας άρεσαν οι δραστηριότητες που περιείχε και γι'αυτό την επιλέξαμε.

Έπειτα επιβιβαστήκαμε ξανά στο ξύλινο σκάφος και στη συνέχεια στο λεωφορείο για να επιστρέψουμε στην πόλη κατά τις 18:30.Ήμασταν ικανοποιημένοι για την τόσο γεμάτη μέρα που είχαμε,την οποία ολοκληρώσαμε εξευρενώντας την οδό Bui Vien District 1,που όπως σας είπα παραπάνω είναι το κέντρο της νυχτερινής ζωής της πόλης.Αρχικά φάγαμε σε ένα μαγαζί του δρόμου από αυτά που λατρέψαμε στην χώρα,επιλέγοντας κοτόπουλο,βατραχοπόδαρα και αυγά από μικρά πουλιά για να δοκιμάσουμε και μείναμε εντυπωσιασμένοι από όλες τις γεύσεις.Το Βιετνάμ όσο αφορά το φαγητό έχει τεράστια ποικιλία και αν ξεφύγετε από τα συνηθισμένα μπορείτε να εκπλαγείτε με κάποιες γεύσεις!!

Πήγαμε και σε ένα από τα μπαρ που υπάρχουν στην Bui Vien για να πιούμε μερικές μπύρες(3 μπύρες κόστος 110.000 dong)και να κάνουμε απολογισμό του ταξιδιού μας καθώς αύριο θα ήταν η τελευταία μας μέρα.

Αρχή... << Προηγούμενη σελίδα ..... Επόμενη σελίδα >> ...Τέλος